White Ribbon

White Ribbon
Naast de Nederlandse, heeft ook de internationale verloskunde mijn aandacht.  Sinds 2008 als bestuurslid en 2015 als voorzitter van de White Ribbon Alliantie Nederland, geef ik hieraan graag mijn vrije tijd.

Deze organisatie timmert aan de weg om Veilig Moederschap te bevorderen. De hoge moedersterfte in de wereld veroorzaakt door de vele onveilige situaties, zelfs door oorlog, zetten ons hiertoe aan. Zeker ook als je bedenkt dat het merendeel van deze sterfte te voorkomen was.
Er is geen grotere paradox dan een vrouw die overlijdt terwijl ze leven geeft. 

White Ribbon maakt zich sterk voor het verbeteren van die schrijnende situatie.
Het moederschap verdient op alle fronten veilig te zijn: lichamelijk, geestelijk, cultureel en maatschappelijk.
Dit belang onder de (inter)nationale aandacht te brengen is dan ook een van mijn prioriteiten in dit leven.

Jaarlijks reikt White Ribbon een Award uit aan de geboortezorg verlener die zich bovenmate en bijzonder inzet voor de zorg van moeder en kind.

Meer informatie: www.whiteribbon.nl

Column Moedersterfte

Moedersterfte in de wereld.

Het zal je maar gebeuren dat je alleen als gebroken onervaren ouder met je kind na de bevalling overblijft.
Als verloskundige heb ik het een keer meegemaakt dat de zojuist moeder geworden vrouw, 3 weken later kwam te overlijden ten gevolge van een hersentumor. De diagnose en prognose waren bekend geworden aan het eind van de zwangerschap. Onbeschrijfelijk verdrietig was het op de begrafenis met de echtgenoot, de weduwnaar en baby, reeds nu al half wees.
Veel problemen duiken voor beiden op en zullen dat jaren blijven doen, een pittig lot. Vanuit de verre verte komt het gevoel dat deze sterfte onvermijdelijk was, gezien de hersentumor. In Nederland is een groot deel van de Moedersterfte aan dit soort oorzaken te wijten.
Het door het leven moeten zonder je eigen moeder kan diepe wonden creëren. Altijd een intiem gemis voelen en bijvoorbeeld zelf geen kinderen willen, omdat je die deze ellende niet aan wilt doen. In een gesprek, dat ik ooit had met een vrouw, die haar moeder nooit kende kwamen die eenzaamheid en stelligheid van geen moeder willen worden sterk aan de orde. (zie verhalen van moeders op de website: www.whiteribbon.nl)
Zeer wrang is het om te beseffen dat de meeste maternale sterftes in de wereld vermijdbaar zijn, in tegenstelling tot West Europa. Door die schandalige vermijdbaarheid is er maar één oplossing, namelijk aan de slag!
Betere informatie aan zwangeren betreffende de zwangerschap, zorgen voor goed drinkwater en een snelle verbinding met het ziekenhuis, waar goed opgeleide professionals werken. Zo eenvoudig, maar ga er maar aan staan!
De laatste jaren richten steeds meer NGO’s als Artsen zonder Grenzen en Amref zich op moeder en kindzorg en wordt de vermindering van Moedersterfte zelfs als doel genoemd. Dat was 10 jaar geleden wel anders!
Dus dat is een positieve ontwikkeling en dat geeft de energie om door te gaan. het gruwelijke feit van de gemiste moeders in een maatschappij kan tot gevolg hebben dat er onbalans is, een haperende verzorging en opvoeding van kinderen. Het geeft een land, met name waar een hoge Moedersterfte is, geen sterke basis, waarop mensen zich kunnen ontwikkelen. Veel te veel traumata en blokkades staan mensen in deze situatie in de weg tot een voorspoedig leven.

Dus beginnen bij de basis, we zijn het er met velen over eens en we blijven het roepen waar we kunnen: goed water, goede zorg en goede opleidingen voor zorg professionals, met als uitkomst veel minder Moedersterfte.

Amsterdam, 25 april 2022.

F1rst Love

De Stichting White Ribbon Alliantie stimuleert nationaal en internationaal goede en verantwoorde moeder- en kindzorg. White Ribbon heeft als doel wereldwijd te zorgen dat vrouwen het recht op veiligheid en gezondheid vóór, tijdens en na de zwangerschap en baring kunnen realiseren.

White Ribbon organiseert publieksacties en lezingen en adviseert de politiek. In de webshop vinden we dit jaar een bijzonder fotoboek van Moeder en Kind.

Dit prachtige internationale fotoboek F1rst Love is aan White Ribbon cadeau gedaan door Peter de Ruiter, uitgever. De opbrengst komt dus geheel ten goede aan White Ribbon en het project van 2022 : Mothers on the Move.

Kosten: € 24,95 inclusief verzenden.  Zie whiteribbon.nl/webshop

White Ribbon

"De moeder verzorgt, de moeder is onmisbaar,

                           zij is wel kwetsbaar."

Karel Sanders, 11 jaar  

Saskia van Uijlenburgh, helaas een voorbeeld van Moedersterfte.

Saskia Uylenburgh werd geboren op 2 augustus 1612 te Leeuwarden als het jongste kind in een gezin van acht. Haar vader, jurist Rombertus van Uylenburgh, en haar moeder, Sjoukje Ozinga, waren beiden al relatief oud bij haar geboorte, respectievelijk 58 en 47 jaar. Saskia werd dan ook al op 11-jarige leeftijd wees, waarop haar oudere zus Hiskia besloot haar in huis te nemen. Zij was getrouwd met Gerrit van Loo, de gemeentesecretaris van het dorpje Sint Annaparochie.
Rond het jaar 1630 brak er echter een boerenopstand uit in Friesland. Gerrit van Loo moest met zijn gezin naar Duitsland vluchten, waardoor Saskia er opnieuw alleen voor stond. Ze besloot daarop met de veerboot naar Amsterdam te trekken, waar ze contact legde met haar neef, kunsthandelaar Hendrick Uylenburgh. In diens atelier ontmoette ze vervolgens in het voorjaar van 1633 de talentvolle jonge kunstenaar Rembrandt van Rijn. Waarschijnlijk was het liefde op het eerste gezicht, want ondanks het verschil in stand verloofden de twee zich al op 5 juni van datzelfde jaar.
Om haar huwelijk te bespoedigen vroeg de minderjarige Saskia – men was in die tijd pas volwassen bij de leeftijd van 25 jaar – vervolgens ‘venia aetatis’ aan, een meerderjarigheidsverklaring waardoor ze toch mocht trouwen. Het volgende jaar, op 22 juni 1634, trad ze in het huwelijk met ‘Rombrand van Rhijn’, zoals hij op de trouwakte vermeld stond. In het najaar van 1635 kreeg het jonge echtpaar vervolgens ook hun eerste kindje, een zoon genaamd Rumbartus. Een lang leven was de zoon van Rembrandt en Saskia echter niet beschoren, hij stierf binnen twee maanden.
Dit drama stond de liefde en het geluk van het echtpaar echter niet in de weg. Voor Rembrandt vormde zijn vrouw een belangrijke inspiratiebron voor een groot aantal van zijn werken. Zo portretteerde hij Saskia onder meer als een Romeinse godin, een oriëntaalse prinses en een Bijbels figuur. Daarnaast was ze ook belangrijk voor het succes van zijn schilderpraktijk. Saskia wist dankzij haar charme en familieachtergrond namelijk beter om te gaan met zijn aristocratische klantenkring dan Rembrandt zelf, die vooral bekend stond als eigenwijs en excentriek.
Het succes van de schilder legde het echtpaar geen windeieren, tot grote jaloezie van anderen. Zo zag Rembrandt zich in 1638 genoodzaakt een klacht in te dienen tegen Albertus van Loo en diens zuster Mayke – beide familieleden van Saskia’s voormalige voogd Gerrit van Loo – omdat zij boosaardige laster geuit zouden hebben.
Zo beschuldigde het tweetal Saskia ervan dat zij ‘met pronken ende praelen haer ouders erffenisse hadde verquist’. Rembrandt verweerde zich tegen deze aantijging door te stellen dat hij en zijn vrouw hun uitgaven konden betalen doordat ze ‘rijckelijk endde ex superabundanti [bovengemiddeld]’ sijn boegoediget’. De rechter stelde hem overigens niet in het gelijk, zijn aanklacht werd afgewezen.
In 1641 bereikte het geluk van Rembrandt en Saskia een hoogtepunt. Nadat zij eerder nog twee kinderen op jonge leeftijd hadden verloren, kreeg het echtpaar dat jaar namelijk een zoon, Titus, die zijn jeugd wel zou overleven. Heel lang zou deze gelukkige periode echter niet duren, want vlak na de bevalling ging Saskia zelf hard achteruit. Ze bleek te lijden aan tuberculose en was al snel aan bed gekluisterd.
Saskia Uylenburgh overleed een jaar later op 14 juni 1642, twee maanden voor haar dertigste verjaardag
Elk jaar op 9 maart om precies acht over half negen in de ochtend valt de zon op het graf van Saskia in de Oude kerk. Er is dan een ontbijtbijeenkomst in de kerk met muziek en een korte lezing.